Kobiety Afryki, obyczaje, tradycje, obrz?dy, rytua?y cz.II

”Kobiety Afryki – obyczaje, tradycje, obrz?dy, rytua?y (cz. II – Kwiaty Jakarandy)” Jadwigi Wojtczak - Jarosz to kontynuacja wcze?niejszej publikacji o tym samym tytule. Powie?? oparta jest o autentyczne okoliczno?ci ?ycia afryka?skich kobiet i z tego powodu zdecydowanie skierowana do czytelników doros?ych. Autorka nie szcz?dzi nam wra?e? i opisów drastycznych scen, nieznacznie tylko z?agodzonych w dialogach dzi?ki empatii dyskutantów, znanych nam ju? z pierwszej cz??ci oraz stosowanych przez nich fachowych medycznych okre?le?. W miar? czytania stopniowo zanika zas?ona snu o Afryce, odkrywaj?c to „o czym si? nie mówi”. Pi?kny krajobraz nie odzwierciedla spokojnych i pi?knych dni ?yj?cych tak ludzi. Akcja powie?ci toczy si? przede wszystkim w szpitalu i na uniwersytecie. Opisywane sytuacje bywaj? ?mieszne, ale te? i straszne – wynikaj?ce z nieznajomo?ci lokalnych obyczajów, plemiennych wierze? i tradycji. Odwiedzaj?c szpitale odkrywamy te? ?wiat m?odocianych prostytutek. Ich m?ody wiek szokuje, cho? jest tak charakterystyczny dla Afryki. W tej cz??ci warto zwróci? uwag? na dwie postaci. Pierwsz? z nich jest samotna, pi?kna i chora dziewczyna, dzi?ki której mo?emy zrozumie? problem dyskryminacji afryka?skich kobiet w znaczeniu kulturowym, ogólnospo?ecznym i cywilizacyjnym. Drugim natomiast bohaterem jest kilkunastoletni ch?opiec, sierota, mówi?cy j?zykiem Hausa. Mimo samotno?ci ma natur? tak pogodn?, ?e móg?by s?u?y? za przyk?ad. Swym logicznym, bezpo?rednim i bezproblemowym podej?ciem o?ywia atmosfer? w stosunku do zawi?ych ?yciowych dylematów „bia?ego cz?owieka”. Napisa? wiersz o kochaniu, przepe?niony t?sknot? za kobiecym dotykiem.