Larwy lumpenproletariatu

„Larwy lumpenproletariatu” Anny Filipiak Hasior to powie?? obyczajowa, która w sposób humorystyczny, a czasem ironiczny ukazuje mentalno?? naszego spo?ecze?stwa, my?lenie stereotypami oraz bardzo g??boko zakorzenione uprzedzenia. To pewnego rodzaju rozliczenie si? autorki z kilkuletni? prac? za lad?, wnioski wyci?gni?te po obserwacji ludzi przewijaj?cych si? w tamtym okresie przez sklep, jak i jego okolic?. To tak?e spostrze?enia dotycz?ce lokalnej spo?eczno?ci od tej drugiej, brzydszej strony: meliniarzy, zbieraczy z?omu, ?ebraków. G?ówni bohaterowie tej powie?ci to rodzina gnie?d??ca si? w mieszkaniu pewnego blokowiska: Gra?yna, jej doros?y ju? syn, córka z zi?ciem i wnuk. Zabawnie, ale te? w dosadny sposób zosta?o przedstawione zwyk?e ?ycie tych ludzi, ich problemy, niezaradno??, nami?tno?ci oraz potrzeba wyrwania si? ze ?rodowiska. Gra?yna jest ??cznikiem mi?dzy ró?nymi warstwami spo?ecznymi z racji wykonywanego zawodu i kr?gu posiadanych znajomych. Zakompleksiona, marz?ca o mi?o?ci i ponownym wyj?ciu za m??, bardzo chce awansowa? w hierarchii spo?ecznej. Tego samego pragnie dla swoich dzieci. Jednak wizja lepszego ?ycia cz?sto zostaje zepchni?ta na boczny tor, bo tera?niejszo?? to walka o byt i przetrwanie. Ksi??ka dowcipnie, a jednocze?nie bezpruderyjnie ujmuje temat kraw?dzi patologii spo?ecznej. Tytu? wywo?uje cz?sto uczucie obrzydzenia, ale czytaj?c t? powie??, takie w?a?nie emocje mog? towarzyszy? czytelnikowi wzgl?dem bohaterów.